Nadpłacanie Polbanku - już widać efekty

W lutym podjąłem decyzję aby 500 PLN uwolnione po spłacie karty kredytowej mBanku dołożyć do spłaty kredytu odnawialnego Polbanku. Jako, że wtedy rata minimalna tego kredytu wynosiła 600 PLN postanowiłem dodać do tego 400 PLN, a pozostałą stówkę odkładać na fundusz awaryjny i celowy (na zbliżające się OC/AC). Zwiększona rata haraczu poszła do Polbanku z lutowej i marcowej wypłaty.

Aktualizowałem wczoraj wykresy na blogu więc odwiedziłem rachunek kredytu polbankowego i rachunek karty kredytowej w GE. O ile karta zachowuje się normalnie  - bo w końcu nic z nią nie robię nadzwyczajnego - to lista transakcji na rachunku kredytu zawiera bardzo pozytywną reakcję na nadpłacanie.

W marcu - po pierwszej zwiększonej wpłacie - odsetki pobrane przez bank wynosiły 441 PLN. W porównaniu z poprzednim miesiącem był to spadek zaledwie o 3 PLN czyli tyle co nic. Natomiast teraz Polbank pobrał odsetki w kwocie 395 PLN co oznacza obniżenie ich o 46 PLN w stosunku do marca. To już jest zauważalna różnica. Tak przy okazji marcowy wyciąg dotyczący kredytu zawiera ratę minimalną w wysokości 595 PLN więc już ten pierwszy 1000 PLN dał pozytywny skutek (5 PLN spadku raty minimalnej).

Jak widać nawet pomimo wysokiego oprocentowania kredytu (19.90% nominalnie, 37% RRSO) można relatywnie szybko zbijać zadłużenie. Faktem jest, że te dodatkowe 400 PLN wolałbym wrzucać do swojej skarbonki a nie do Polbanku, ale ciężko dyskutować z matematyką. A liczby mówią same za siebie. Zaledwie dwie zwiększone raty i odsetki już spadły o prawie 50 PLN, rata minimalna o 5 PLN, a zadłużenie jest już w strefie 27 tys. Po dwóch kolejnych będzie to już "tylko" 26 tys. z kawałkiem, a po następnej...

Nie tak dawno APP pisał na temat artykułu, w którym demonizowano banki i użalano się nad losem biednych ludzi "nagle" odnajdujących się w pułapce kredytów. Nie chciało mi się czytać dokładnie artykułu, ale nawet z pobieżnej lektury wyraźnie było widać, że opisywana "ofiara" hien bankierskich brała kredyty niczym Keith Richards narkotyki: na śniadanie, obiad i kolację. I skończyło się tragicznie jak przy prochach bo delikwent popełnił samobójstwo. I oczywiście banki są wszystkiemu winne bo mu dawały kolejne kredyty. Tak samo jak McDonald jest winny temu, że dzieciaki ważą po 100 kilo i mają problemy zdrowotne jak staruszkowie wiszący nad grobem. I tak samo jak szybkie samochody są winne liczby ofiar wypadków.

Każdy z nas jest odpowiedzialny za wybory jakich dokonuje każdego dnia. I tak samo jak nikt nam nie dociska gazu w samochodzie i nie wciska w gardło hamburgerów tak samo nikt nam nie trzyma pistoletu przy głowie i nie każe brać kredytów. Kredyt może być bardzo pomocny w sytuacjach przekraczających nasze możliwości finansowe, ale takie sytuacje zdarzają się tak naprawdę bardzo rzadko. Samochód kupujemy raz na kilka lat, mieszkanie najczęściej raz na kilkadziesiąt lat. Finansowanie kredytami trywialnych zachcianek lub co gorsza codziennych potrzeb to samobójstwo.

Moje kredyty nie wzięły się z powietrza, nikt mi ich nie wcisnął na siłę, nie zapisał w spadku. Sam wdepnąłem w to bagno i sam zgodziłem się płacić przez kilka lat za rzeczy, które mogłem spokojnie sfinansować oszczędzając kilka miesięcy. Ale nie obwiniam banku za to, że na mnie zarabia tylko szukam sposobu na jak najszybsze pozbycie się zadłużenia i staram się naprawić błędy popełnione z głupoty i beztroski. Jednym z rozwiązań jest nadpłacanie rat w miarę możliwości, innym przeniesienie kredytu do innego banku z tańszą ofertą. To pierwsze już zaczyna dawać efekty, a nad drugim ciągle pracuję. I na tym optymistycznym akcencie zakończę wykazywanie mojej moralnej wyższości.